راهنمای رصد ابرماه آبی ۸ شهریور
اصطلاح «ابرماه آبی» ترکیبی از ماه آبی و ابرماه است. همان‌طور که در بالا توضیح داده شد، ماه آبی معمولاً به‌عنوان دومین ماه کامل یک ماه تقویمی تعریف می‌شود. البته این اصطلاح از نظر فنی به سومین ماه کامل در فصلی اشاره دارد که دارای چهار ماه کامل است. ماه کامل سالانه تقریبا ۱۲٫۴ بار رخ می‌دهد؛ بدین معنا که در هر ۲٫۸ سال، یک دوره‌ی ۱۲ ماهه دارای ۱۳ ماه کامل است. درنتیجه، یکی از ماه‌های تقویمی آن سال باید دو ماه کامل را در خود جای دهد و از همین‌رو، یک ماه آبی دارد.
از آنجا که در هر چرخه‌ی ماه، ۲۹٫۵ روز طول می‌کشد تا از یک ماه کامل شاهد ماه کامل بعدی باشیم، در ماه اوت، ماه کامل خاویار را در ابتدای ماه تماشا کردیم و ماه کامل بعدی را در پایان ماه مشاهده می‌کنیم. بااین‌حال تمام ماه‌های آبی مثل ماه کامل ۸ و ۹ شهریور ابرماه نیستند.
ابرماه زمانی اتفاق می‌افتد که ماه کامل در دوره‌ای که به زمین نزدیک‌تر است، در آسمان ظاهر می‌شود. این رویداد بدین دلیل رخ می‌دهد که مدار ماه به دور سیاره‌ی ما نه دایره‌ای، بلکه بیضوی است. درنتیجه ماه حین گردش به دور زمین، در برخی زمان‌ها دورتر می‌رود (اوج) و گاهی اوقات نزدیک‌تر است (حضیض). فاصله‌ی بین زمین و ماه در حضیض و اوج ماه اختلاف تقریباً ۱۴ درصد دارد و از حدود ۳۵۰ هزار کیلومتر تا ۴۰۸ هزار کیلومتر متغیر است.
با وجود این تفاوت در فاصله‌ی زمین و ماه، تفاوت چندانی در ظاهر واقعی ماه در آسمان درطول ماه کامل استاندارد و هنگام ابرماه وجود ندارد. ماه ممکن است درطول ابرماه کمی بزرگ‌تر و درخشان‌تر به‌نظر برسد؛ اما این تفاوت برای اغلب افراد نامحسوس است و صرفا کسانی که تجربه‌ی چشمگیر در رصد آسمان شب دارند، می‌توانند آن را تشخیص دهند.
ماه‌های بزرگ آسمان قبلاً به‌عنوان ماه‌های کامل حضیض شناخته می‌شدند تا آنکه تقریبا یک دهه پیش، اصطلاح «ابرماه» رایج شد. ابرماه‌ها هرچند ماهانه اتفاق نمی‌افتند، آن‌قدرها نادر نیستند و ممکن است بین دو تا پنج بار در سال رخ دهند. به‌نقل از ناسا، تقریبا ۲۵ درصد از ماه‌های کامل، ابرماه هستند.
